Kościół Mariacki
Zachodniopomorska Nekropolia Książąt rodu Gryfitów.
W roku 1321 biskup kamieński Konrad przekazał patronat kościoła w Darłowie braciom Święcom: Piotrowi i Jaśkowi oraz synowi Piotra – Wawrzyńcowi. Rok ten uważa się za początek budowy kościoła Najświętszej Maryi Panny, zwanego kościołem mariackim.
Kościół nawiedzały pożary w latach: 1589, 1624, 1679 i 1722. W pożarze w roku 1679, powstałym od uderzenia pioruna, spaliło się całe wnętrze kościoła wraz z wieżą. Od 1535 roku do zakończenia działań wojennych w 1945 roku, kościół należał do protestantów, którzy w większości zamieszkiwali tereny Pomorza. W tym czasie w świątyni dokonano wielu zmian architektonicznych. Po zakończeniu II wojny światowej, wraz z polskimi osadnikami, do miasta przyjechali także katoliccy duchowni. 14 sierpnia 1945 roku franciszkanie z Prowincji Matki Bożej Niepokalanej objęli kościół i 1 września tegoż roku dokonano jego poświęcenia. Pierwszym proboszczem był o. Damian Tyniecki. Od 1974 roku rozpoczęto regotyzację kościoła. Usunięto dostawione balkony, odbito tynki ze sklepień żebrowych w nawie głównej, a w nawach bocznych i kaplicach odsłonięto wnęki i dwa portale gotyckie, a także średniowieczne, dobrze zachowane malowidła ścienne w prezbiterium. Na szczególną uwagę w darłowskim Kościele Mariackim zasługuje znajdujące się w kaplicy pod kościelną wieżą Mauzoleum Pomorskie z sarkofagami Króla Eryka, Elżbiety, żony ostatniego Księcia Pomorskiego i Jadwigi – Księżniczki Pomorza.
