Kościół św. Gertrudy
Wniesienie kościoła przypisuje się Królowi Erykowi. Miał to uczynić dla upamiętnienia swojej pielgrzymi do Grobu Świętego w Jerozolimie. Kościół zbudowany został w XV wieku na planie sześciokąta z dwunastobocznym obejściem w stylu skandynawskiego gotyku. Obiekt ten stanowi wyjątek na całym Pomorzu.
Niektórzy naukowcy datują jego budowę na lata 1450 – 1460, czyli na okres pobytu króla Eryka w Darłowie (1449 – 1459). Kościół św. Gertrudy widoczny jest na mapie pomorskiego kartografa Lubinusa ukończonej w roku 1618.
Najstarsza wzmianka o kaplicy św. Gertrudy pochodzi z 1497 r., kiedy to Darłowo nawiedziła największa w historii powódź wywołana najprawdopodobniej przez fale tsunami nazywane przez współczesnych Niedźwiedziem Morskim. Wtedy to, pod wzgórze na którym wznosi się świątynia, fale wyrzuciły statki. Tragiczna powódź spowodowała, że ówczesny proboszcz wraz z burmistrzem ślubowali, że odtąd, co roku darłowianie odbywać będą procesję pokutno-błagalną ulicami Darłowa. Tradycję tej procesji reaktywowano w 1991 roku. Obecnie odbywa się ona zawsze we wrześniu.
Kościół Gertrudy jest niemal rotundą. Naprzeciw ołtarza znajduje się pięć balkonów, z których balustrady zdobione są malowidłami ufundowanymi przez cech darłowskich szewców z XVII i XVIII wieku. Na uwagę zasługuje gwieździste sklepienie wewnątrz kościoła, neobarokowy prospekt organowy z 1912 roku, organy z 1860 r., które do dnia dzisiejszego służą nie tylko wiernym, ale także polskim i zagranicznym wirtuozom w trakcie odbywających się corocznie latem festiwali organowych.
