Kolaż czarno-białych portretów czterech dorosłych osób.
Pamięci tych, którzy odeszli
Znani Darłowianie, którzy odeszli w 2024 roku.
Sir Robert Donck (24.03.2024 r.). Zmarł w wieku 92 lat.

Człowiek u nas nieznany, acz wielce zasłużony dla Darłowa. To Donck i Peter Taffeiren, Ives Despiegelaere oraz Lucie Desimpel tworząc zarząd belgijskiej firmy POC zadecydowali o budowie Marina Royale Darłowo co dało impuls do innych inwestycji.
Wraz z bratem Józefem rozwinął firmę mleczarską Comelco. Rodzina Donck ma swoje korzenie w Passendale w zachodniej Flandrii, niedaleko Roeselare. W 1932 roku rodzina Donck założyła tam także firmę produkującą sery Passendale, której najbardziej znane nazwiska to: Passendale i Père Joseph. Z obrotami przekraczającymi 400 milionów euro, Comelco było największym przedsiębiorstwem w belgijskim sektorze mleczarskim. Za produkcję serów odpowiadał Robert Donck, a za mleko jego brat. Stassano, Stabilac, Yazoo i Joyvalle były markami Comelco. Rodzina Donck sprzedała Comelco holenderskiej międzynarodowej firmie Campina-Melkunie w 1991 roku.
Bracia Donck niemal natychmiast ponownie zainwestowali majątek w liczne nowe działania. W tej działalności pomagał Frank Donck, syn Józefa. Stworzył spółkę holdingową 3D, nawiązując do 2 Doncków i Luca Desimpela jako trzeciego udziałowca. 3D stanie się stałym udziałowcem Almanij, ówczesnej spółki holdingowej nad Kredietbankiem, obecnie KBC.
13 czerwca 1995 r. z inicjatywy Roberta Doncka stara fabryka serów została uznana za zabytek, a 23 kwietnia 2000 r. rozpoczęto prace konserwatorskie, aby otworzyć obiekt dziedzictwa kulturowego i muzeum sera. Było to stare marzenie Roberta Doncka, z którego był szczególnie dumny.
Robert Donck pozostał bezdzietny.
Arkadisz Tomiak – zginął w wypadku samochodowym 10.06.2024 r.

Ukończył studia na Wydziale Operatorskim w Szkole Filmowej w Łodzi. Swoją karierę zawodową rozpoczynał na planie filmów Jana Jakuba Kolskiego, takich jak „Cudowne miejsce”, „Grający z talerza”, „Szabla od Komendanta”. Współpracował z czołowymi polskimi reżyserami. Był autorem zdjęć do m.in. „Daleko od okna” Jana Jakuba Kolskiego, „Ciszy” Michała Rosy, „Kariery Nikosia Dyzmy” i „Solid Gold” Jacka Bromskiego, „Żurku” Ryszarda Brylskiego, „Symetrii” i „Palimpsestu” Konrada Niewolskiego, „Statystów” Michała Kwiecińskiego, „Jasnych błękitnych okien” Bogusława Lindy, „Zero”, „Ja teraz kłamię” i „Grzybów” Pawła Borowskiego, „Enen” Feliksa Falka, „Kołysanki” i „Volty” Juliusza Machulskiego, „Daas” Adriana Panka, „Obławy” Marcina Krzyształowicza, „Dziewczyny z szafy” i „Człowieka z magicznym pudełkiem” Bodo Koxa, „Fotografa” Waldemara Krzystka, „Zaćmy” Ryszarda Bugajskiego, „Czarnego mercedesa” Janusza Majewskiego, „Marca ’68” Krzysztofa Langa. Pracował przy wielkich produkcjach historycznych Krzysztofa Łukaszewicza – „Karbali”, „Raporcie Pileckiego”, „Czerwonych makach”, a także przy „Legionach” Dariusza Gajewskiego.
Był wszechstronny, sprawdzał się w wielu gatunkach i formatach. Stał za kamerą na planach filmów dokumentalnych i spektakli telewizyjnych. To on odpowiadał za zdjęcia do hitu Netflixa – mini-serialu „1983”. Kręcił teledyski dla Renaty Przemyk, Kory, zespołu Kaliber 44, Zdzisławy Sośnickiej, Grzegorza Ciechowskiego.
Dwukrotny laureat nagrody za zdjęcia na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2000: „Daleko od okna”, w 2006 za zdjęcia do dwóch filmów: „Statyści” i „Palimpsest”) oraz dwukrotny laureat Polskiej Nagrody Filmowej – Orzeł w kategorii najlepsze zdjęcia (2013: „Obława”, 2016: „Karbala”). Członek Polish Society of Cinematographers, elitarnego stowarzyszenia twórców zdjęć filmowych.
Arkadiusz Tomiak zginął w wypadku samochodowym 10 czerwca 2024 roku.
„Był serdeczny, jeden z tych gatunków człowieka, o których się mówi: «jego nie można nie lubić». (ks. Andrzej Luter, duszpasterz środowisk twórczych, krytyk filmowy i autor magazynu „Więź”)
„Zanim został topowym polskim operatorem zrobił serię pejzaży darłowskich, którymi chwaliła się jego szkoła. To były czarno białe fotografie miejsc, które wszyscy znaliśmy w tym małym miasteczku. Ale on je pokazał z trochę innej perspektywy, że gdybyśmy nie wiedzieli jak jest, to moglibyśmy się nabrać na ich piękno”. (Cezary Łazarewicz)
Irena Gładikowska (zm. 30.06.2024 r.)

Emerytowana, wieloletnia nauczycielka matematyki, wychowawczyni licznych pokoleń darłowskich uczniów. Urodziła się 30 września 1948 roku w Lipawie – portowym mieście w Łotwie.
W 1956 roku wraz z rodzicami Bronisławą i Pawłem oraz starszym bratem Ryszardem przyjechała do Darłowa i związała na zawsze z naszym miastem swoje młodzieńcze i dorosłe zżycie. Tu w 1962 roku ukończyła Szkole Podstawowa nr 1. Następnie rozpoczęła naukę w Liceum Ogólnokształcącym, gdzie w 1966 roku uzyskała świadectwo dojrzałości. Kolejnym etapem jej życia było ukończenie w 1969 roku Studium Nauczycielskiego w Stupsku. Dzięki temu uzyskała kwalifikacje do pracy.
Gładzia, bo tak ją nazywali koledzy i uczniowie, była świetną nauczycielką, mistrzynią ciętej riposty, bohaterka niezliczonych anegdot. Bardzo kochała i szanowała swoich uczniów, a oni odwzajemniali te uczucia. W ostatnich tygodniach często ze wzruszeniami wspominała swoich podopiecznych. Całą swa matczyną miłość przelała właśnie na nich. Irena Gładikowska pracę w gronie nauczycielskim rozpoczęła w Szkole Podstawowej nr 3 w Darłowie 25 stycznia 1969 roku. To była Jej szkoła.
Tu, po 30 latach pracy, 28 grudnia 1999 roku, przeszła na emeryturę. Swoja wiedza i doświadczeniem wspierała uczniów.
Zmarła 30 czerwca 2024 roku.
Bogusław Dalbiak (ur. 28.03.1938 r. – zm.23.09.2024 r.)

Przewodniczący Rady Miejskiej I kadencji (z ramienia KWW Solidarność), w latach 90. Wieloletni Dyrektor Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej.
Ci, którzy odeszli, ale na trwałe wpisali się w historię:
- Elżbieta Karlińska
ur. 1953 zm. 13.11.2019 - Ewa Kołtuniak
ur. 25.12.1947 – zm. 24 marca 2021 - Edward Ziółkowski
ur. 4.12.1944 – zm. 29 marca 2020 - Zygmunt Arłukowicz
ur. 7.03.1945 – zm. 20 marca 2020 - Ryszard Duwe
ur. 7.06.1934 – zm. 20.03.1999 - Wacław Kobyliński
ur. 17.11.1936 – zm. 8.11.1997 - Krzysztof Siekierski
ur. 20.01.1959 – zm. 22.10.2008 - Szymon Smak
ur. 11.01.1957 – zm. 10.06.2015 - Jarosław Struś
ur. 14.06.1962 – zm. 9.03.2022 - Kazimierz Horbacz
ur. 9.04.1962 – zm. 30.11.2004 - Janusz Krajczyński
ur. 19.07.1938 – zm. 11.10.2021 - Andrzej Rachwalski
ur. 18.02.1957 – zm 26.09.2022 - Edward Andryszczuk
ur. 11.12.1952 – 29.01.2007 - Jan Rosenkiewicz
ur. 12.02.1943 – zm. 4.05.2017 - Antoni Grubba
ur. 11.01.1964 – zm. 29.05.2007 - Maria Pawliszyn
ur. 7.04.1958 – zm. 15.01.2017 - Elżbieta Wilczewska
ur. 28.08.1918 – zm. 30.03.1994 - Waldemar Lis
ur. 22.03.1934 – zm. 6.04.1990 - Eugeniusz Wójcik
ur. 30.05.1925 – zm. 29.04.2012 - Jan Skórski
ur. 24.07.1933 – zm. 25.08.2020 - Zygmunt Guzy
ur. 28.11.1930 – zm. 10.11.2020 - Zofia Berkan
- Genowefa Kruszyńska
- Agnieszka Grobelna
- Andrzej Słoma