Znani Darłowianie którzy niedawno odeszli
Elżbieta Karlińska
Zmarła 13 listopada 2019 r. Miała 66 lat.
Urodziła się w 1953 r. na Mazowszu. Pochodziła z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych. Jej tata był harcerzem Szarych Szeregów, żołnierzem Armii Krajowej i walczył w Powstaniu Warszawskim.
Od 1964 r. mieszkała w Darłowie. Przez 25 lat pracowała jako księgowa w miejscowym Przedsiębiorstwie Połowów i Usług Rybackich Kuter. W latach 1999-2002 była główną księgową w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Białogardzie.
Od 2002 roku była związana z darłowskim samorządem. Przez 16 lat była zastępcą burmistrza miasta, od 2018 roku była sekretarzem miasta. Tego samego roku została radną Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego, gdzie była wiceprzewodniczącą Komisji Budżetu i Finansów. Pośmiertnie została uhonorowana przez Marszałka Województwa Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego za Zasługi dla Województwa Zachodniopomorskiego.
Arkadiusz Sip
Zmarł 3 stycznia 2020. Miał 60 lat
Pochodził ze Słupska, gdzie się urodził się 6 sierpnia 1960 r. Podczas studiów w WSP zaangażował się w działalność opozycyjną, jako wiceprzewodniczący NZS w 1989 r. z ramienia Komitetu Obywatelskiego Solidarność został najmłodszym radnym w Ustce. W latach 1995–1999 Arkadiusz Sip był dyrektorem wydziału kultury sportu i turystyki w Urzędzie Wojewódzkim w Słupsku, a w latach 1999 – 2001 został zastępcą dyrektora Nadbałtyckiego Centrum Kultury w Gdańsku.
W Darłowie rozpoczął pracę w 2002 r. jako szef biura promocji miasta, a następnie pełnomocnik burmistrza ds. profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych. W styczniu 2008 r. objął funkcję dyrektora DOK i przez blisko 12 lat kierował tą instytucją. Był pomysłodawcą i organizatorem wielu wydarzeń, takich jak „Ogólnopolski Konkurs Poetycki o Trzos Króla Eryka”, Darłowskie Spotkania Literackie i szeregu wystaw w Terminalu Sztuki. Będąc dyrektorem artystycznym Festiwalu Media i Sztuka rozsławił go w kraju. Dzięki zdobytym dotacjom wyremontował i unowocześnił kino Bajka. Walnie przyczynił się do nazwania ośrodka kultury im. Leopolda Tyrmanda. Utworzył kilka nowych sekcji w DOK-u, takie jak modelarska, taneczna, ceramiczna które osiągają sukcesy na arenie ogólnopolskiej i niekiedy międzynarodowej.
Za jego czasów powstały dwa teatry: „Teatr w Kinie” i Teatr Komedia. Arek był także znakomitym przewodnikiem turystycznym oraz przez pewien czas prezesem Bałtyckiej Organizacji Turystycznej w Darłowie. DOK pod jego kierownictwem był również wydawniczą oficyną. Ponadto poszerzył bazę DOK-u o budynek po byłym przedszkolu. W roku 2016 został nagrodzony statuetką i Tytułem Osobowość Roku w dziedzinie Kultura w Plebiscycie Znany koszaliński fotografik Grzegorz Funke zadedykował animatorowi darłowskiej kultury swoją fotograficzną wystawę.
Zygmunt Arłukowicz
Zmarł 20 marca 2020. Miał 75 lat.
Zygmunt Arłukowicz – urodził się w Kazachstanie gdzie jego rodzice byli zesłani 7 marca 1945 r., dokładnie w dniu zdobycia Darłowa przez Armię Czerwoną. Ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu w 1981 r. Pracę zawodową rozpoczął w PSS w 1962 r. w miejscowości Łobez, potem 1963-1968 w Przychodni Powiatowej. Następnie w latach 1968-1972 w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej jako kierownik Inspektoratu, po czym został sekretarzem U G Radowo Małe (1973-1978).
W Darłowie mieszkał i pracował od 1978 r. początkowo w Urzędzie Miejskim jako sekretarz w latach 1978-1982, po czym został zastępcą naczelnika M i G Darłowo a od 26 stycznia 1984 naczelnikiem miasta i gminy. Tę funkcję pełnił ją do roku 1987. Następnie został wiceprezesem GS Samopomoc Chłopska. Z dniem 1 stycznia 1991 został prezesem Spółdzielni Mieszkaniowej „Bałtyk” w Darłowie. Swoją wiedzą i zaangażowaniem zdobył szacunek i uznanie wojewódzkiego środowiska spółdzielczego, które w 1995 r wybrało go swoim przedstawicielem na Kongres Spółdzielczości Polskiej. W latach 1998-2002 – radny Rady Miejskiej i przewodniczący komisji budżetu i finansów. Był też członkiem rady nadzorczej Związku Rewizyjnego SM w Warszawie. Za działalność zawodową był… wielokrotnie nagradzany i wyróżniany m.in. w roku 2000 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego syn Bartosz, był ministrem zdrowia, a obecnie jest europosełem.
Edward Ziółkowski
Zmarł29 marca 2020. Miał 75 lat
Edward Ziółkowski, urodził się 4 grudnia 1944 r. w Chełmnie Pomorskim. Jednak przez całe życie związany był z Darłowem. Miał średnie wykształcenie. Pracował jako dyspozytor w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Darłowie. Następnie przeszedł do działu handlowego w Przedsiębiorstwie Połowów i Usług Rybackich „Kuter”. Po jego upadłości zatrudnił się w firmie KUTER – MAR Spółka z o.o. w Darłowie, gdzie zajmował się zbytem marynowanych ryb i z tej spółki przeszedł na emeryturę. Znano go z zaangażowania w sprawy lokalne, zawsze służył radą i podpowiedzią. Jako były zawodnik bezustannie kibicował swojej Darłovii Darłowo i był członkiem Klubu 100 wspierających ten zasłużony dla Darłowa Klub piłkarski.
Miał dobre kontakty z mieszkańcami swojego osiedla i wsłuchiwał się w ich problemy, po to aby je lepiej rozwiązywać działając w samorządzie. Od 1994 roku, tylko z jedną czteroletnią przerwą był radnym Rady Miejskiej w Darłowie. Łącznie więc w darłowskim samorządzie zasiadał 22 lata przez sześć kadencji (1994-1998, 1998-2002, 2002-2006, 2010-2014, 2014-2018 i od roku 2018). W kadencji 2010-2014 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej. Ostatnio był członkiem dwóch komisji w Radzie Miejskiej rewizyjnej oraz gospodarczo- budżetowej. W radzie szanował poglądy innych, ale zawsze przemawiał głosem rozsądku.
Działał także społecznie w Klubie Pionierów Ziemi Darłowskiej. Był człowiekiem oddanym miastu. Za rzetelną pracę i działalność społeczną został wyróżniony Medalem 140-lecia budowy darłowskiego portu handlowego i uhonorowany przez Marszałka Województwa Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego za Zasługi dla Województwa Zachodniopomorskiego.
Jan Skórski
Zmarł 25 sierpnia 2020 r. Miał 87 lat
Jan Kazimierz Skórski urodził się 24 lipca 1933 r. w Łodzi. Był synem Ignacego i Janiny z d. Maciejewskiej. Do Darłowa przybył z rodzicami 10 marca 1945 r. W ówczesnym Derłowie Skurscy byli jednymi z pierwszych osiedleńców. Młody Janek znał wszystkich ważnych ludzi w mieście. Mieszkał m.in. w tym samym domu, co pierwszy polski burmistrz Darłowa – Stanisław Dulewicz. Przez pewien czas był jego prywatnym gońcem.
Przez całe życie Jan Skórski był aktywnym muzykiem – występował m.in. w orkiestrze dętej i chórze „Babunia”. Od momentu założenia Klubu Pionierów Ziemi Darłowskiej, został w nim zastępcą przewodniczącego. Często na posiedzeniach Rady Miejskiej przypominał o powojennych dziejach Darłowa, o dawnych radnych i władzach miasta . Jednocześnie nakłaniał samorządowców do nowych działań polepszających życie darłowiaków. Jan Skórski – często żartując – trafnie nazywał siebie „chodzącą encyklopedią Darłowa”.
Mawiał, że Jego serce od zawsze należy do Darłowa. Tu założył rodzinę. Tu urodził się jego syn. Tu zasłużył na emeryturę. Tu urodziły się jego wnuki. Tu spoczywają jego rodzice. Tu napisał ostatni rozdział swojego pięknego życia. Jan Skórski został uhonorowany przez Marszałka Województwa Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego za Zasługi dla Województwa Zachodniopomorskiego.
o. Janusz Szypulski
Zmarł 2 października 2020 zakażony wirusem SARS-CoV-2. Miał 64 lata
W 26 roku kapłaństwa i 28 lat od profesji uroczystej, odszedł do Pana franciszkanin o. Janusz Maria Szypulski, członek Gdańskiej Prowincji św. Maksymiliana Marii Kolbego Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Polsce. Syn Zdzisława i Janiny z d. Suwalskiej, urodził się 4 lutego 1956 r. w Darłowie. W 1971 r. ukończył SP w Darłówku, a następnie, w 1977 r., Technikum Przemysłu Spożywczego w Ciechanowie. W latach 1977-1979 odbył zasadniczą służbę wojskową.
W 1979 r., idąc za głosem powołania, rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Konwentualnych. Na wiadomość o śmierci ojca opuścił Zakon i wrócił do domu rodzinnego, gdzie pomagał finansowo matce samotnie wychowującej pięcioro rodzeństwa. W 1987 r. po raz trzeci wstąpił do Zakonu i odbył nowicjat w domu formacyjnym Braci Mniejszych Konwentualnych w Smardzewicach. 8 września 1988 r. złożył pierwsze śluby zakonne. Formację zakonną kontynuował w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi-Łagiewnikach, gdzie odbył studia filozoficzne i teologiczne. W tym okresie było u niego widoczne zamiłowanie do duchowości maryjnej a zwłaszcza zaangażowanie w Rycerstwo Niepokalanej. 3 października 1992 r. złożył śluby wieczyste, a 27 maja 1993 r. przyjął święcenia w stopniu diakonatu.
Rok później, 11 czerwca 1994 r., w bazylice Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask w Niepokalanowie, otrzymał święcenia kapłańskie, z rąk kard. Józefa Glempa. Po święceniach o. Janusz został skierowany do pracy duszpasterskiej w klasztorze w Ostródzie (1994-1996), a następnie w Gdańsku (1996-2000) i w Gnieźnie (2000-2001). W 2001 r. został przeniesiony do Olsztyna (2001-2004), gdzie posługę duszpasterską łączył ze studiami na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, które zakończył uzyskaniem tytułu licencjata teologii moralnej. Przez kolejne dwa czterolecia pracował w Gdyni (2004-2006) oraz w Elblągu (2006-2008).
W 2008 r. o. Januszowi został powierzony urząd asystenta ds. Rycerstwa Niepokalanej. Pełnił go przez dwie kadencje, tj. do roku 2016, przebywając w ówczesnym Centrum Formacji Rycerstwa Niepokalanej Polski Północnej przy klasztorze Franciszkanów w Ostródzie. W roku 2016 został przeniesiony do Olsztyna, a w 2020 r. do rodzinnego Darłowa, gdzie przebywał aż do swojej śmierci.
W kościele pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Darłowie 13 października na pogrzebie o. Janusza Marii Szypulskiego zgromadziła się jego rodzina, przybyli współbracia z klasztorów w Polsce, rycerze Niepokalanej ze sztandarami, a także burmistrz Darłowa Arkadiusz Klimowicz z małżonką. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył minister prowincji franciszkanów konwentualnych w Gdańsku o. Wojciech Kulig OFM Conv, który przybył wraz z zarządem prowincji, na czele z prezesem zarządu narodowego MI o. Stanisławem M. Piętką. Ciało o. Janusza Szypulskiego złożono w Darłowie w kwaterze franciszkańskiej.
Leszek Walkiewicz
